źródło: 4.bp.blogspot.com
„Ostatnia wydana za życia powieść Marka Hłaski, nawiązująca do czasów stalinizmu w Polsce. Pierwotnie miała nosić tytuł: „Pójdź za nim przez dolinę” (cytat z Biblii, tak brzmi też tytuł w wydaniu niemieckim).
Pisarz pracował nad tym utworem parę lat, wielokrotnie go przerabiając i dopracowując. Pomimo ogromu pracy włożonego w jego napisanie, wysiłków i nerwów zaangażowanych w wydanie, przez długie lata był prawie nieznany, był utworem-legendą. Nakład pierwszego wydania był niewielki, do Polski dotarło zaledwie kilka egzemplarzy. Na emigracji książka nie wywołała tak żywego oddźwięku, jak poprzednie utwory Hłaski. Powieść spotkała się z różnorodnymi reakcjami i opiniami. Są krytycy, którzy uważają ją za najlepszą książkę Hłaski, za początek nowego stylu jego pisarstwa. Jest ona swoistym powrotem do dzieciństwa i młodości, do Polski, do Wrocławia, a jednocześnie podsumowaniem doświadczeń pisarza.
Jest to opowieść o pisarzu, który po wydaleniu z redakcji wraca do Wrocławia, gdzie po wojnie mieszkał z Wujem Jóźefem i swoją ciotką. Poznaje kobietę, której mąż został aresztowany za służbę w RAF. Ponieważ jest do niego bliźniaczo podobny, zaczyna odgrywać jego rolę.”
źródło: wikipedia
źródło: cms.antykwariat.waw.pl
„O Pięknych dwudziestoletnich , wydanych w 1966 roku nakładem Instytutu Literackiego w Paryżu, sam autor powiedział, że jest to raczej parodia niż autobiografia. Marek Hłasko opisuje w tej książce swoje życie w Polsce i na emigracji. Pojawiają się w niej nazwiska powszechnie znane i nikomu nic nie mówiące, Hłasko bowiem pisze o ludziach, których kochał, z którymi pił, i o tych , z którymi siedział w więzieniu. Lektura tej książki zmusza czytelnika do nieustannego zadawania sobie pytania, co w tym wszystkim jest prawdą, a co zmyśleniem.”
marek hłasko 